Oud Chinees en jong buitenlands

Ni hao! Na twee weken weer een blogje uit Shanghai. De afgelopen twee weken stond er niet veel op de planning. Maar zoals elke student wel weet, een planning bestaat niet. Het ritme zit er goed in: vijf dagen in de week stage, twee dagen weekend. Het is dus ‘stage, eten, serie kijken, slapen’ keer vijf en dan ‘niks doen’ keer twee. Nou ja, niks doen natuurlijk ook niet. Ik heb weer wat sightseeing on my own gedaan en na stage ben ik paar keer uit eten geweest. De sightseeing dag was best leuk. Rustig rondgelopen door de oude meuk van Shanghai. Jade boeddha beeldje van 3,8m hier, gouden boeddha beeldjes daar. Fotootje hier en fotootje daar. De foto's en het filmpje van de gouden Jing’an Tempel kun je op deze site vinden. De tweede stop was de Yu Garden. Tijdens mijn eerste ontdekkingstocht door de stad was het belachelijk druk waardoor ik de oude Chinese tuinen moest overslaan. Bij poging twee had ik meer succes, want er was geen rij en de tuin was redelijk rustig. Het fotoverslag hiervan zie je ook in het fotoalbum. De tuinen en de tempel waren erg mooi, erg oud en erg Chinees. Iets wat niet zo Chinees is is Xin Tian Di, de Franse wijk. De beste tijd om dit te bezoeken is ’s avonds. Nu verwacht je vast een heel verhaal over mijn Franse avond in Shanghai. Als dat zo is moet ik je teleurstellen, want ik ben daar nog niet geweest. Misschien komt dat in de volgende blog wel aan bod.

Geen Xin Tian Di dus, maar ik ben er wel vlakbij geweest. Een Nederlandse gast in het hotel vroeg zaterdagochtend of ik mee ging stappen die avond. Dat aanbod liet ik natuurlijk niet aan mij voorbij gaan, dus ’s avonds de taxi gepakt naar Yongkang Lu. De hele straat stond vol met buitenlandse mensen met barretjes aan beide kanten. Het viel mij op dat je je best moest doen om hier een Chinees te spotten. Het zou mij dan ook niks verbazen als dit de Foreigner Bar Street wordt genoemd. Al snel kwamen we wat andere Nederlanders tegen waar we de rest van de nacht mee optrokken. Net snel daarna sloot een Duits stel en een Italiaanse Amerikaan aan. Later gingen we met z’n alle naar Zapata’s, een Mexicaanse club waar het ook vol stond met buitenlanders. Een nachtje met Nederlanders, Duitsers, Zwitsers, Fransen en een Amerikaan was zeer geslaagd.

Buitenlanders in China zijn niet alleen Europeanen en Amerikanen, dat zijn Koreanen natuurlijk ook. In het hotel zijn er al veel Koreanen geweest en als ze inchecken moet ik elke keer mijn lach inhouden. Het moment dat een groepje Koreaanse meiden komt inchecken is werkelijk goud waard. Ze zijn meestal met z’n drieën op een girlsweek(end) in Shanghai. De Koreaanse dames kunnen net zo goed Engels als sommige van mijn Chinese collega’s; onverstaanbaar en komen niet veel verder dan de ingestudeerde tekst. Dit levert een gesprek op wat voor zo’n 50% uit ‘yes’ bestaat van de Koreaanse kant terwijl ze niet eens weten waar het over gaat. De andere 50% komt als er gevraagd wordt naar het groepsvisum. Wat dan gebeurt verveelt nooit. De Aziaten hebben moeite met de letter ‘v’. Zij maken hier haast een ‘p’ van waardoor het Engelse woord voor visum geen visa wordt, maar pisa. Bij de Koreanen gaat het dan als volgt: “Huh? Pisa?... Piesa?... Pisaa? Ooooh pizza!” Vervolgens zijn ze zo blij dat ze het woord pizza nog eens 20 keer herhalen. Als ze dan gekalmeerd zijn na hun werelduitvinding gaan alle tassen overhoop opzoek naar het groepsvisum. Na de vondst moet ik dan een kopie maken van hun ‘groepspizza’. Dit gebeurt niet één keer, nee dit gebeurt bij de nagenoeg alle Koreaanse gasten op bijna identieke wijze. Zo blijft de stage leuk en gezellig. Op naar een nieuwe week!