Beijing trip!

Beijing stond dan eindelijk op het programma. Donderdagochtend vroeg met de taxi naar het grote treinstation Hongqiao, treinrit van vijf uur en toen in Beijing het hostel zoeken. Alles ging vlekkeloos, tot ik in Beijing aankwam. Bij het kopen van een metrokaartje liep ik met drie enkeltjes weg door de taalbarrière en bij de security moest ik mijn deo inleveren. ‘No flammables in the subway’, zei de Chinese dame. En aangezien deo hier moeilijk te vinden is, zat er niks anders op om de komende dagen als een echte Chinees door te brengen. Zonder deo dus.

Lichtelijk geïrriteerd en vermoeid stapte ik de metro weer uit. Halverwege mijn wandel naar het hostel kwam het met bakken uit de hemel. En natuurlijk had ik geen paraplu meegenomen. Het was immers 33 graden in Shanghai toen ik die ochtend om zes uur het hotel uit liep, dus ik had daar nooit aan gedacht. Gelukkig vond ik snel een paraplu en het hostel. Inchecken en naar Tianmen Square en de Forbidden City. Nu kan Shanghai druk zijn op momenten, maar in Beijing is het constant druk met mensen. Ik had gelezen dat je de Fobidden City op een weekdag moest bezoeken: ‘het zal dan minder druk zijn’. Ik kwam er al snel achter dat minder druk hier ‘je hoeft niet te schuifelen om vooruit te komen’ betekend. Nu is dit misschien wat overdreven, maar om bij een tempeltje naar binnen te bekijken kon je zo’n vijf tot tien minuten wachten tot je bij de voordeur stond. Ik had het al snel gehad door de drukte en ging terug naar het hostel. Dan maar hopen op een betere tweede dag. En die was een stuk beter!

Op dag twee ging ik ’s ochtends naar de Temple of Heaven. Enorm groot, net als alle bezienswaardigheden in Beijing. Alles is zo bizar ruim opgezet. Eerst het park rondom het complex bekeken. Hier waren locals verspreidt aan het zingen, muziek aan het maken en weer ergens anders was een grote buiten sportschool. Leuk om te zien was dat het vol stond met oude mensen. Opa’s met blokjesbuiken en erg flexibele oma’s die pluimpjes aan het over trappen waren. Dat laatste heb ik ook even gedaan. Een van de oudjes vroeg in gebaren of ik het ook wilde proberen. Natuurlijk wilde ik dat we, maar dit gaf ik al snel op. Mijn voet-oog coördinatie is tien keer niks en ik ben niet zo flexibel als die oudjes. Van de vijf keer dat ik het pluimpje raakte moest de oude vrouw het pluimpje drie keer ontwijken, anders had ze een rood voorhoofd. Het gebied van de Temple of Heaven was zo groot dat ik er wel drie tot vier uur heb rondgelopen. Tijd voor een nieuwe bezichtiging: Summer Palace. Aan de andere kant van de stad. Voor ik naar binnen ging nuttigde ik eerst een lunch daar vlakbij. Hier kwamen twee Pakistanen naast mij zitten en zijn we met een Taiwanese vriend van hen het Summer Palace gaan bekijken. Een belachelijk groot meer zat achter het paleis. Na een uurtje gingen zij terug en ben ik nog even gebleven voor ik vertrok naar het Olympic Park. Ook erg groot, maar wat mooi. Ik heb niet veel gezien, ik bleef te lang bij het Bird’s nest en de Watercube staan. Prachtig verlicht in het donker. Met een glimlach terug naar het hostel. Snel een biertje gepakt en gaan slapen.

Dag drie ging ik namelijk naar vroeg naar de Great Wall of China. Via het hostel kwamen wij na twee uur met de bus bij een verlaten stuk muur. Alleen onze groep en wat verdwaalde Chinezen liepen daar rond. We hebben 3km van de muur gehad voor we weer 3km terugliepen. Deze dag trok ik op met een Braziliaan uit het hostel. We zijn samen gaan rekenen en kwamen erachter dat die 3km slechts 0,05% van de gehele muur is. En die 3km was een marteling. Het was enorm zwaar door vele steile trappen met ongelijke treden en door de hitte. Mijn armen waren goed rood en mijn shirt zeiknat. ’s Avonds weer met een glimlach aan het bier in het hostel. De laatste en derde avond zat ik met een Britse man aan tafel, zoals elke avond. Elke avond gezellig aan de klets en dit keer met twee Amerikaanse broers.

Dag vier was een teleurstelling helaas. De rij voor het mausoleum van Mao Zedong was zo lang dat ik maar naar wat markten ben geweest. Dit was ook niks en zo stond ik al om één uur op het station, terwijl mijn trein pas om zeven uur vertrok naar Shanghai. Maar je kan gelukkig gratis je kaartje wijzigen. Zo vertrok ik twee uur eerder en was ik nog redelijk bijtijds thuis. De laatste werkweek stond al voor de deur.

Die week zit er nu ook al weer op. Die overigens de heetste in mijn leven was. Rond twaalf uur in de middag is het 40 graden, met gevoelstemperatuur van over de 50. Terwijl het rond twaalf uur ’s nachts nog 30 graden is. Tussen de hitte door heb ik vrijdag bijna al mijn directe collega’s gedag gezegd. Komende week ga ik nog wat sightseeën in Shanghai. En dan is het al zover, op zondagavond 7 augustus vertrekken we naar Nederland. Dan zit er alweer een half jaar China op. Wat is dat snel gegaan zeg.