Chinezen zijn bijzondere mensen

Na vijf maanden in China zou je toch denken dat alles went. Nou, er went inderdaad heel veel, maar lang niet alles went. Na vijf maanden rare gewoonten voor lief te nemen begin ik me er soms wel aan te irriteren. Misschien komt het omdat ik volgende maand al weer naar huis ga en daar stiekem wel naar uit kijk.

Elke ochtend en middag sta ik in de metro en nog verbaas ik me over het feit dat mensen enorm balen als zij het treintje missen. De volgende trein komt alweer over een minuutje of 3. In Nederland snap ik nog dat je goed baalt na het missen van je trein. Daar duurt het weer minstens een halfuur voor de volgende aankomt van de NS, als je geluk hebt. Eenmaal in de metro is het altijd leuk om te zien hoe snel mensen een leeg zitplekje spotten en daar vervolgens als een Olympiër op af stevenen. De verbazing en teleurstelling is dan ook groots als iemand anders diegene net voor was. Alsof de underdog van de wedstrijd er met goud vandoor gaat en de titelfavoriet met lege handen staat.

Het lijkt er echt op alsof de Chinezen denken dat zij alleen aan die wedstrijd deelnemen. Dat is volgens mij heel typerend voor hoe de Chinees werkt en door het leven gaat. Het idee hebben dat ze alleen in Shanghai zijn en totaal geen oog hebben voor de overige 30 miljoen mensen in deze stad. Dat merk je snel genoeg als je over straat loopt. Uit het niets stoppen mensen voor je om te kijken op hun telefoon. Of lopen ze je tegemoet al kijkend naar hun telefoon. In beide situaties ben jij degene zijn die moet oppassen. Als jij niet opzij stapt krijg je of een geschrokken Chinees of een super geïrriteerde Chinees omdat je tegen ze aanbotst. Ook op het werk hebben veel collega’s niks in de gaten van hun directe fysieke omgeving. Als zij op de computer/mobiel kijken en iemand staat voor hen moet je het zeggen of de gast moet iets zeggen voordat zij reageren. Ik vraag mij echt af of zij door hun spleetogen bepaalde stukken van hun omgeving niet zien die wij 'rondogen’ wel zien. Voor mijn gevoel loopt ook elke Chinees met een bril. Geen bril? Dan hebben ze lenzen. En bij sommige heeft dat zelfs geen effect. Want als ze al niet zien wie er direct aan de balie staat, zien ze de mensen daarachter al helemaal niet. Dus voordringen en iemand midden in een gesprek onderbreken is de normaalste zaak van de wereld hier. Het lijkt er echt op dat ze geen ene moer geven om een ander in hun fysieke omgeving. En dan snap ik het ook wel, met zoveel mensen dicht op je huid word je vanzelf egoïstischer en assertiever.

Maar waar ik me nu toch wel aan begin te irriteren zijn de volgende drie dingen:
1 - Chinese mannen die hun buik aan het afkoelen zijn
2 - Chinezen die aan het telefoneren zijn
3 - Hoe overvol de metro kan zijn
Want als een Chinees een gaatje aan de andere kant van de trein ziet dan wurmt hij zich door de hele menigte heen. In mijn ogen is dat totaal onmogelijk. Ik wist niet dat het staand kon, maar soms sta je lepeltje-lepeltje in de metro. Dus om er tussendoor te gaan is ‘Mission Impossible’. Toch heb ik het meer fout dan goed. Puntje één is ook bijzonder om te zien met deze Chinese benauwde zomerhitte. Sommige mannen trekken hun shirts omhoog zodat hun dikke bierbuik of juist het ‘vel over bot’ buikje zichtbaar wordt. Het ziet er echt niet uit, doe je shirt naar beneden. Spugen op de grond is al asociaal genoeg. En dat vinden de Chinezen die het niet doen dus ook. Ik heb me laten vertellen dat de meeste vrouwen het verschrikkelijk onaantrekkelijk vinden zo'n 'buik show'er'. Nogmaals, waarschijnlijk omdat ze het geen moer kunnen schelen en ze dat gewoon lekker vinden. En dan puntje twee, het telefoneren. Chinezen zijn al luidruchtige praters. Ik vraag me nu ineens af of mijn buurjongen in Nederland ook Chinees is. Maar dat terzijde. Als de Chinezen de telefoon opnemen gaat het volumestandje gerust nog eens vijf tikken omhoog en kan ik ze door mijn muziek heen horen. Niet heel fijn als je net wakker bent of even rust wilt na een werkdag en in de metro lepeltje-lepeltje staat.

Desondanks wat irritatiefactortjes heb ik het wel enorm naar mijn zin hier. De Chinezen moet je even leren kennen, maar dan zijn ze allemaal stuk voor stuk erg aardig en behulpzaam. Jammer dat ik al over een maandje naar huis ga, maar toch ook wel weer leuk. Maar eerst Beijing eens ontdekken over twee weken!