Voor- en nadelen van taalbarrières

De tweede maand is net als de eerste zo voor bij gevlogen. We zitten op een derde van onze tijd in China. Het zijn slechts twee maanden, maar ik heb het gevoel dat het langer is. En dat is positief bedoelt. De dagen gaan snel, ik heb mijn plekkie wel gevonden en de communicatie gaat al wat makkelijker. Ik ken een aantal Chinese woordjes en mijn collega’s kennen al iets meer Engelse woordjes. We spreken dus een mix van Chinees en Engels, wat ik graag Chinglish noem. De taalbarrière wordt dus steeds minder. Maar bij onbekenden behoud ik liever die taalbarrière. Als je ook maar één woord Chinees praat krijg je een heel levensverhaal te horen. Tenminste dat denk ik dan, want ze blijven maar tegen je aan lullen. En sinds kort kunnen wij ook tegen andere Nederlanders lullen. Twee schoolgenoten zijn gearriveerd in Shanghai. De twee dames lopen ook stage binnen dezelfde hotel groep, maar in twee andere hotels. Als kennismaking met ons en Shanghai zijn we naar wat bars geweest en ben ik de volgende dag met hen, Ray en Johnson wezen uiteten. Het was een geslaagd weekendje volgens mij.

Iemand die niet in staat was te lullen tegen landgenoten was de dronken Rus om half 10 ’s ochtends. Het moment zelf was verre van grappig, maar achteraf kan ik er wel om lachen. De beste man had een enorme drank lucht om zich heen hangen, sprak geen Engels en wilde een massage van een vrouw. Ik ging nog uit van het onschuldige tot het tegendeel werd bewezen en hij toch seks bedoelde. De spa in ons hotel ging pas om 12 uur open en ik moest dat duidelijk maken. Waarschijnlijk was hij te dronken om te lezen, want de vertaalapp begreep hij niet, dus de taalbarrière was zeer aanwezig. Ondertussen wilde hij al weten hoe duur mijn vrouwelijke manager was. En voor hij ging bieden nam ik hem mee naar boven om de dichte spa te laten zien en te benadrukken dat het niet voor seks was. Natuurlijk werkte de lift niet mee en stapten er drie dames in. Gearriveerd op de juiste verdieping verliet ik de lift met een kwijlende dronken Rus achter mij aan. Na het zien van de dichte spa snapte hij mij eindelijk en ging hij naar zijn kamer. Waar hij bijna letterlijk met de deur in huis viel, want zijn hand gleed van de deurklink toen de deur open ging.

Een paar dagen eerder had ik een erg schattig momentje in de metro. Een jongentje van 12 jaar stond vol verbazing naast mij in de metro te kijken hoe lang ik was. En tot mijn grote verbazing sprak hij Engels. Hij vroeg waar ik vandaan kwam, hoe oud ik was en of ik al een vrouw had. Ik kaatste deze vragen meteen terug, waarop de trouwvraag voor klein gelach bij medepassagiers zorgde en een lief kinderlijk antwoord: “Nee, ik ben toch veel te jong voor een vrouw.”

Tijdens stage leren wij langzamerhand meer Chinees en de collega’s meer Engels waardoor de taalbarrière langzamerhand verdwijnt. Maar hierdoor krijgen wij soms leuke woorden te horen. In een gesprek op het werk hadden we het over auto’s. Hèt gouden moment van de maand kwam hier tot stand. Rolls Royce wordt hier namelijk een heel klein beetje anders uitgesproken. Ook in de categorie ‘Chinese stereotype grapjes’ zou het op nummer 1 kunnen staan. Maar het is geen grapje en dat maakt het zo enorm hilarisch om te horen. Wij waren dus aan het praten over, ja wel, een Lol-se Looi-se. Het is fonetische gespeld natuurlijk, maar je kon me werkelijk waar opvegen. Dit is hoe de Chinezen Rolls Royce serieus noemen. And the gold medal for best moment of the month goes to: Lol-se Looi-se! Tot de volgende blog maar weer. Zelfde website, zelfde stad, zelfde schrijver.