Op bezoek gaan en bezoek krijgen

Alweer drie weken verder na mijn laatste blog. En het waren drie drukke weken. Ik ben onder andere naar Zhoujiajiao geweest, een wijkje aan de rand van Shanghainees grondgebied. Het was zo ver reizen dat ik verwachtte dat we wel ergens ver buiten de stad zaten. Maar nee, nog steeds Shanghai na een uur in de metro en een uur in de bus. Eenmaal aangekomen was het net mini Venetië: kleine straatjes vol met winkeltjes en wat water tussen de gebouwen door waar je met een Chinese gondel door heen kon varen. Het was heerlijk weer en we hebben flink gezweet op de twee uur durende busrit terug naar de stad en een half uur in de metro. Minder mooi weer was het tijdens mijn tripje naar Nanjing. Hier bezocht ik drie schoolgenoten, Gaby, Eva en Mayren. Een dag met regen en donkere wolken maakten de mooie stad Nanjing een stuk minder mooi. De beste bezienswaardigheden waren ook buiten, dus zijn we alleen naar het Presidentieel Paleis geweest. De tuin was super groot en mooi, als je het mooie weer er bij dacht, maar het gebouw was niet heel bijzonder en alle uitleg was in het Chinees. Wellicht wisten alle buitenlanders dat, want het krioelde er van de Chinese toeristen. We besloten maar ergens te gaan eten en twee winkelcentra te bekijken wat erg modern, maar toch in traditionele stijl gebouwd was. En voordat ik de volgende dag naar huis ging eerst nog het nachtleven ontdekt.

Na mijn bezoek aan Nanjing was het weer een gewone werkweek. Voor de meeste Nederlanders niet, want het was natuurlijk de week van Koningsdag. Als Nederlander kun zo’n leuk feestje niet missen, dus er was een Kingsnight feest georganiseerd door het Holland House Shanghai op de oude datum, 30 april. Dit was zo aantrekkelijk dat zelfs de drie uit Nanjing naar Shanghai zijn gekomen. Nou waren de vaders van de dames ook in Shanghai, dus dat was lekker makkelijk voor hen. Ik heb de taak als reisleiding op me genomen voor Mayren, Eva en haar ouders. Van People’s Square & Park naar de fake market en van de Bund en naar de Old Town. ’s Avonds ben ik met Mayren frikandellen gaan eten en zijn met z’n alle naar het Kingsnight feest gegaan. Hier kon je naast bier ook bitterballen halen en toen we uitgegeten waren gingen we naar Zapata’s. De volgende ochtend schrok Mayren wakker rond 12 uur en gingen wij er snel op uit. We bezochten de andere kant van de stad, de kant waar de wolkenkrabbers staan. Met het pondje naar de Pudong wijk, waar twintig jaar geleden alleen nog maar akkerbouw was. Het is bijna onwerkelijk hoe hoog die gebouwen zijn als je er midden tussen staat. Helaas had Mayren al een treinticket en ging hij die avond weer naar huis. Waar Gaby en Eva nog een dagje bleven besloten wij weer uit te gaan. Eva bleef thuis, maar Gaby ging met onze buurvrouwen Roanne en Rosan, twee vriendinnen van hen en mij mee naar een club. Met gratis entree en drankjes kwamen wij de avond en nacht wel door. Foto’s van mijn bezoek aan Nanjing en het bezoek van Nanjing aan mij staan in het fotoalbum. Net als wat video’s van Pudong.

De weken in Shanghai zijn dus nooit saai. Zelfs op het werk blijft het gezellig en blijf ik mij verbazen over van alles. Ik sta zelfs weer “voor de klas”. Collega’s van het restaurant krijgen van mij één keer in de week Engelse les. En als ik een woord of zin nog niet ken, krijg ik ook les van hen in het Chinees. Een mooie wisselwerking waar wij beide profijt van hebben. Maar de Chinese uitspraak van Engelse woorden blijft wel leuk. Zo wordt ‘fork’ door hen als ‘fock’ uitgesproken en is ‘French fries’ voor iedereen lastig. Ze zeggen allemaal ‘flense flaaise’. Of iets wat daar op lijkt. Ik merk wel dat ze progressie maken en dat is leuk om te zien. Zo komt die onderwijsassistent diploma en stage in Bristol toch nog ergens van pas. Maar ik verbaas me nog het meest over één collega van kantoor. Hij heeft al zijn schoonzusje en oud klasgenootje in de aanbieding gegooid voor mij en voor ik het wist stond ik vorige week op de foto voor een Koreaanse gast van zijn vorige werkgever. Ze zei al een vriendje te hebben, maar mijn foto werd wel doorgestuurd naar haar vriendinnen aangezien die ook Europese mannen erg interessant vinden. Nog geen 5 minuten later zag ik in mijn ooghoek een flits en zo stond Wim ook op de foto. Nu gaan de twee Nederlanders uit Shanghai de mobieltjes rond in Korea.  Volgende stage in Korea maar doen?