Een treinreis door theeland

Op zaterdag 30 maart lieten we de hitte achter ons en trokken de bergen in. De afgelopen maanden is er een hittegolf in het land en valt er bar weinig regen. Die hitte de afgelopen dagen was niet te doen. Het leek wel of de zon ons persoonlijk wilde roasten. Alleen hoger gelegen in de bergen is het wat koeler. En laat dit nou net het perfecte klimaat zijn voor het verbouwen van thee.

Sri Lanka staat bekend om zijn Ceylon thee. Misschien ooit wel eens in de schappen zien liggen van je lokale super. Ze maken hier zoveel dat ze vorig jaar 242 biljoen kg exporteerde! Naar mate je hoger komt zijn er drie verschillende soorten thee plantages. De laagst gelegen struiken zijn erg sterk van smaak en wordt graag gedronken onder de locals. Hoe hoger je komt, hoe milder het klimaat en hoe milder de smaak. De hoogst gelegen zijn het minst sterk van smaak en wordt het meest geëxporteerd naar het buitenland. We maakten een stop bij de plantages van Glennloch en kregen een rondleiding door de fabriek met thee proeverij. Deze rondleiding was moeilijk te volgen en ik vond de fabriek/museum van BOH tea in Maleisië toch duidelijker. Maar de theestruiken geeft hetzelfde mooie landschap. Daar kan ik wel uren doorheen rijden. Ik keek dan ook uit naar onze treinrit op één van de mooiste treinroutes ter wereld!

We vertrokken vanaf station Nanu Oya en na ruim twee uur zouden we uitstappen in Bandarawela. De trein zou om 14:30 vertrekken, maar geloof het of niet, de Sri Lankaanse spoorwegen zijn de kampioenen van vertragingen. Serieus, NS kan er nog wat van leren. Die trein van 14:30? Die komt standaard aan rond 15:20, als je mazzel hebt. En onderweg? We hebben een paar keer stil gestaan en geen idee waarom. Misschien stond er een koe op het spoor of zat het mannetje bij de wissel op de pot. Want ja, hier doen ze dat nog handmatig. Maar als die trein eenmaal rijdt, dan is het uitzicht ongelofelijk mooi. Ik had op internet gelezen dat je op dit traject links moest zitten, en dat was de beste tip. Het ene moment zit je in een tunnel en het volgende moment: BAM! Een mega-dal vol bomen. Daarna alleen maar glooiende heuvels met theeplantages.

Maar ja, wij hadden geen gereserveerde plekken, dus het was een beetje een gok waar we zouden belanden. Dat wil zeggen dat je in de 2e of 3e klasse kan zitten waar plek is. Of je pakt een deuropening tussen de coupes. Of speelt het spelletje 'opgestaan is plaats vergaan' en wacht tot iemand bij het raam vertrekt. En dan hoor ik je al denken, bij een deuropening tussen de coupes? Yup, terwijl de trein rijdt kan je gewoon naar buiten hangen. Je voelt je net een Instagram model dat zich met gevaar voor eigen leven met zwetende handjes vasthoudt voor de 'likes' die er mee wordt gescoord. Veiligheid is niet nodig joh, natuurlijke selectie werkt prima! Danique had snel een deuropening gevonden en ik één zitplek aan het gangpad. Alleen kan Danique niet zo lang stil staan, dus moesten we switchen. Dat was jammer, want zo'n treinrit wil je toch samen beleven. Maar uiteindelijk, richting het einde, zaten we toch nog samen bij het raam aan de linkerkant van de wagon. Weg te dromen bij het schitterende uitzicht.