Op safari in Sri Lanka

Na een schitterende en verkoelende treinrit reden we op 31 maart weer verder, terug naar de hitte. Vandaag stond een waterval en een safari op het programma.

De Ravana waterval is wat je van een waterval mag verwachten. Water dat naar beneden klettert, niet veel meer dan dat, maar toch leuk om te zien. Daarna was het tijd voor de safari, een keuze tussen het olifantenbos van Udawalawe of het Yala park, waar je meer kans had om een luipaard te spotten en meer verschillende soorten dieren rondliepen. Wij gingen natuurlijk voor dat laatste. Hoog inzetten op een luipaard met het risico dat je er geen ziet, maar dan heb je tenminste nog andere dieren gezien. Onderweg naar Yala splitste de groep zich in drieën: een handjevol naar het hotel, een stuk of 20 naar Udawalawe, en wij met nog 5 anderen naar Yala. Een klein busje stond op ons te wachten bij een tankstation. Wij namen plaats op de achterste bank. Daar was het onderweg zo'n gehobbel dat mijn horloge dacht dat ik een workout aan het doen was en halverwege de rit had ik mijn dagelijkse stappendoel al bereikt. Bij Yala moesten we weer overstappen, ditmaal naar een jeep. Met twee anderen klommen we erin en daar gingen we, op safari. Dat het anders zou zijn dan een Afrikaanse safari, hadden we al rekening mee gehouden. En toch vonden we het wat teleurstellend voor de prijs die je ervoor betaald. Waarschijnlijk omdat we gewoon verwend zijn wat safari betreft.

Om het kwartier kwam er iets voorbij, en de bossen waren zo dichtbegroeid dat het lastig was om iets te spotten. Een paar olifanten werden gespot langs de weg en met een ruk aan het stuur draaide de chauffeur de jeep om. Ze waren redelijk dichtbij, maar al snel liepen ze verder het bos in en verdwenen uit het zicht. Na 3 uur zat onze safari erop en reden we naar de uitgang. Maar plotseling draaide de chauffeur weer om, weg van de uitgang. Er was namelijk een luipaard gespot aan de andere kant van zijn hol waar wij dichtbij waren. Maar toen we daar aankwamen, stonden er al zoveel jeeps dat zelfs een luipaard dacht: "Nou, ik kom pas naar huis als iedereen weg is." Terug naar de uitgang dus. Maar daar kregen we toch nog een toegift: een jong mannetjes olifant liep langs onze jeep en stak vlak voor onze neus over. Toch nog een wat extra wild gespot. Dus, wat hebben we allemaal gezien? Pauwen, hertjes, waterbuffels, landvaranen, everzwijnen, krokodillen, toekans, een arend, bijeneters, 5 olifanten en helaas geen luipaard.

Niet zo heel veel olifanten in het grootste nationaal park van het land dus, terwijl er in het hele land zo'n 9000 leven. Maar dat werd de volgende dag goedgemaakt toen we naar het olifantenweeshuis gingen. Daar worden alle kleintjes opgevangen die geen moeder meer hebben. De opvang zorgt voor een beschermd gebied waar ze zelf eten moeten zoeken en waar ze 1x per dag melk krijgen vanuit de fles. Nou ja, fles, het was meer een tuinslang die van bovenaf gevuld werd met melk door een trechter en in hun bekkies spoot. Maar het was ontzettend aandoenlijk om te zien. Één voor één renden ze naar de voerders, duwden elkaar opzij en schreeuwden om meer. Wat ze niet kregen, want dan zouden ze te vol zitten om zelf eten te zoeken. Ik heb geprobeerd te tellen en kwam uit op ongeveer 45-50 baby olifanten. Als ze groot genoeg zijn, worden ze vrijgelaten in het wild. Dus te veel interactie met mensen kan ook niet. Helaas gebeurt dat wel steeds vaker. Tijdens het droge seizoen komen olifanten steeds vaker in conflict met mensen op zoek naar eten. Het afgelopen jaar zijn er 150 mensen gedood door olifanten en ongeveer 120 olifanten gedood door mensen. Heel triest, maar gelukkig zijn er veel nationale natuurparken die bescherming bieden.

Onze laatste stop van de rondreis was Galle. Daar stond nog steeds een groot VOC-fort overeind. Manu vertelde dat dit 350 jaar oude fort zelfs de tsunami van 2004 had doorstaan. We liepen een stukje langs het fort. Het is bijzonder om te zien dat Nederland echt overal zijn sporen heeft nagelaten in de wereld. En lang niet altijd op een goede manier. In Sri Lanka hadden ze een goede relatie met de Kandyan koning en was Nederland nooit van plan om het land over te nemen zoals de Portugezen en Engelsen dat wel wilden. Voor Nederland was Galle een belangrijk punt in handelsroute die liep van Kaapstad, Mumbai, Galle, Melakka naar Java. In Melakka, Maleisië, ben ik ook geweest. Maar daar was veel meer te zien dan alleen een fort zoals dit. We pakten wat te drinken en gingen op weg naar ons strandverblijf. Tot nu toe was onze reis een avontuur, maar het laatste deel ervan zou pas echt vakantie zijn.