Cultureel Mto Wa Mbo

Op onze derde dag in Tanzania hebben we een indrukwekkende Village Tour gemaakt door Mto Wa Mbu. Twee dames, Tatu en Tumu, van het Cultural Tourism van het dorpje lieten ons alles zien.

We konden kiezen, de tour lopen of fietsen. De gehele groep koos ervoor om te gaan lopen, wat een enorm goede keuze bleek te zijn. We liepen letterlijk overal tussendoor; rijstvelden, bananenplantages en ver van de hoofdweg in het bananenbomen bos liepen we langs de huisjes van de 120 stammen die hier leven. Ja, 120 stammen, dat zijn 120 talen die gesproken worden met Swahili als voertaal en 120 culturen met hun eigen normen en waarden. En dat in één dorp! Hier is het letterlijk leven en laten leven, daar kan menig westerse cultuur nog wat van leren. Tussen alle huisjes door begroette de bewoners ons allemaal hartelijk en het was continu 'Jambo!' (wat hallo in Swahili is). De eerste keer dacht ik bij mezelf, zelfs hier is de Jumbo bekend! Maar als snel hoorde ik het verschil. Maar ook hier sprongen de kinderen op, zwaaiden wild, en renden al schreeuwden op ons af. We maakten highfives met de kleintjes en eentje begon mijn arm als slingertouw te gebruiken. Prachtig om de blijdschap te zien.

In totaal keken we bij 4 stammen in de "keuken". We begonnen bij de Makonde, van oorsprong vluchtelingen uit Mozambique die naar Tanzania trokken door de burgeroorlog en hier families zijn begonnen. Deze stam staat bekend om zijn zwarte houtsnijwerken. We kregen uitleg en konden kijken hoe het werk gedaan werd. En natuurlijk konden we wat kopen hier.
Onze tweede stop was wel heel kleurrijk. Midden in het bananenbomen bos stond een hele tentoonstelling van schilderijen. Zo veel kleurtjes en doeken in alle soorten en maten en geschilderd in drie verschillende stijlen. Dit was zo mooi dat een souvenir niet kon ontbreken, dus hebben we een mooi handgemaakt schilderij gekocht en een foto gemaakt met de kunstenaar Tasha als herinnering. We moesten alleen snel weer verder, want het bananenbier stond al op ons te wachten! We mochten het allemaal proeven natuurlijk. Dit was okay, maar smaakte niet naar meer. Een soort waterige havermoutpap wat een beetje smaakte naar banaan. Het duurt 14 dagen om het bier te maken en het is maar 2-3 dagen houdbaar. Veel alcohol zit er niet in, maar 2%, en zelfs kinderen van een jaar of 5 mogen dit drinken. Misschien is iedereen daarom wel zo blij?

Inmiddels was het tijd voor lunch. Weer tussen alle bananenbomen stond een mooi houten hutje waar de bevolking wat voor ons kookte. Maar liefst 15 gerechten werden er gemaakt en bijna alle ingrediënten waren op eigen land verbouwd. Na de lunch zouden we weer terug lopen naar onze camping, maar de twee gidsen van de dag hadden een verrassing voor ons. Naast het lunch hutje stonden tuktuks klaar die ons terug brachten. En onderweg weer wat wild gezien en dit maal wel kunnen fotograferen! Een baviaan met een baby'tje liep langs de kant van de weg. Prachtig om te zien.

Deze dag was erg indrukwekkend. Ik vind het erg lastig dat wij als toeristen door zo'n dorp lopen en foto's maken wat voor ons enorme armoede is en voor de mensen hier het normale leven. Hoe stom ziet dat eruit voor de lokale bevolking? Ik voelde me er zo nu en dan erg ongemakkelijk en bezwaard over. Deze mensen wonen bijna allemaal in plaggenhutten. We hebben zelfs bij eentje binnen mogen kijken, maar zo kan je toch niet leven? De kinderen hebben niks om mee te spelen, een strobezem en een verroest blik, stokjes om wat uit de boom te tikken, meer niet. Maar tegelijkertijd hebben ze alles wat ze nodig hebben en is iedereen is blij met wat ze hebben.