'Tyson you need to stay!'

Zoals de titel al aangeeft wordt er gezegd dat ik moet blijven. Door teamgenoten, de kinderen, zelfs de ouders van de kinderen. Een moeder vroeg al het nummer van mijn moeder zodat ze kon zeggen tegen mijn ma dat ik hier veilig ben bij haar. Dan was zij mijn Bristol moeder wel. En de volgende dag zei haar dochter tegen mij dat ze mij wel wilde adopteren zodat ik hier kon blijven. Er kwamen ook ouders naar mij toe om mij te bedanken voor de leuke tijd die ik hun kind heb gegeven. Sommige zeiden dat ik ‘the best teacher ever’ was. Echt heel leuk om te horen natuurlijk. En ook met volleybal willen ze me niet missen. Vorige week moest ik bijna mijn paspoort inleveren. Deze week was Dion ook nog even thuis. Hij heeft nu dus heel het huis leeg gehaald. In de woonkamer staat alleen nog maar de bank, een bijzet tafeltje, een bureau wat onze eettafel is en 2 stoelen. Oh ja en nog een piano. Ook de keuken is helemaal leeg. Alleen nog bestek, pannen, borden en de theekoker. De belangrijkste dingen die hij heeft meegenomen is de tv en de broodrooster!! Geen tv en geen geroosterd brood meer dus. Beetje jammer maar ja het was maar voor 4 dagen of zo.  

Op stage stond deze week alles in het teken van Christmas. Eigenlijk al 3 weken, maar deze week hadden de kinderen hun laatste optreden voor ouders en familie van de kerstmusical, de kerstlunch en gingen we naar de Cathedral om te zingen. Was allemaal wel leuk, maar het leukste was toch de Christmasparty. Allemaal eten in de hall en spelletjes gedaan. Daarna kwam natuurlijk Father Christmas nog even langs. Echt, die kinderen werden helemaal gek! En toen was het donderdag en moest ik afscheid nemen van het team. Was op zich wel lekkere training. Kon een paar keer lekker door halen en na de training even een biertje gepakt in de pub met wat jongens. En zowat heel het team wilde wel graag naar het Suydersee Toernooi komen, dus hopen dat ze allemaal nog willen als het zo ver is. En hopen dat het team in Dronten een keer naar Bristol wil gaan voor een toernooi daar. En anders ga ik lekker alleen toch?  

Phoe en dan vandaag. Rare dag zeg. Veel gehaast, geld halen, mijn laatste was doen en school. En op school om een uurtje of 2 in de middag kwam ik de klas binnen. Nou echt een gekke huis. Al die kinderen schreeuwden mijn naam, renden naar me toen en moesten me allemaal een knuffel geven. Wel vet lief natuurlijk, maar het duurde wel 10 minuten voordat ik mijn jas uit kon trekken. En meteen kwamen er een paar met tekeningen en cadeautjes naar me toe. Maar ik hield ze achter zodat ik een moment kon vinden om het open te maken, want eerst moest heel het lokaal opgeruimd worden zodat we wat spelletjes konden spelen voor mijn afscheidsparty. Vervolgens gingen we wat eten en drinken en kreeg ik wat cadeautjes van de klas en Carly en Michelle. Echt super leuke cadeaus! Een Bristol Roovers FC tshirt, een History of Bristol boek zodat ik de kinderen in Nederland kan leren over Bristol. En het mooiste was nog een boekje met een tekening en een herinnering aan mij van de kinderen. Las het net allemaal en echt vet lief wat ze allemaal schrijven. Kreeg er bijna een brok van in mijn keel. Voor de rest had ik nog héél veel chocolade gekregen. En ik had de kinderen ook nog wat gegeven. Toen mijn ouders hier waren hadden ze klompen sleutelhangertjes gekocht, voor elk kind eentje. Nou ze vonden het geweldig! De echte klompen die ik voor ze had meegenomen vonden ze al mooi, maar nu hebben ze hun eigen miniatuur klompjes. Ook had ik Carly en Michelle een Delfts blauwe mok gegeven van Blond Amsterdam, daar zat ook een miniatuur klompje bij. En die vonden dat ook helemaal geweldig. Dus het was een erg geslaagde dag vandaag. Ondanks het verdriet van afscheid. Heb net ook mijn koffers ingepakt. Alleen de dingen die nog aan het drogen zijn en wat ik nodig heb voor de laatste 2 dagen moeten er in. Voor de rest ben ik klaar voor vertrek. En misschien moet ik hier wel blijven. Met al dat sneeuw in Nederland.

Na enige vertraging door de sneeuw konden we gelukkig toch nog naar huis. Gelukkig is de vlucht van Bristol naar Amsterdam niet heel lang. Snel de koffers pakken en dan zou ik mijn ouders weer zien. Maar tot mijn grote verrassing stonden niet alleen mijn ouders mij op te wachten, ook mijn ooms en tantes met neefjes en nichtjes en een handjevol vrienden met een groot spandoek! Wauw, dit had ik echt niet zien aankomen. Alsof ik een jaar of twee een wereldreis heb gemaakt, haha! Super bedankt allemaal voor de verrassing. Tijd om kerst thuis te vieren met mijn familie. Fijne feestdagen allemaal, cheers!