Now you have it… and now you don't

Vandaag zit ik hier precies een maand. En nog elke week vallen mij dingen op wat we niet in Nederland hebben. Zoals de bussen, die dubbeldekkers als in films en series. Is best raar als je bovenin zit en aan de linkerkant van de weg rijdt. En dan nog twee rare dingen. Namelijk als een kind een pijntje heeft of wat bloed moeten ze meteen naar de First Aid (EHBO) in de school. Als een kind in Nederland een beetje bloed heeft zeg je “Oh gaat zo wel over”. Of je plakt er een pleister op. Maar hier moet je dus naar de EHBO ook al gaat het eigenlijk om niks. Blijkbaar moet je hier een speciale plak-een-pleister-diploma hebben ofzo. 

En dan het stroom. In Nederland krijgen we stroom in huis doordat er een kabel in vanuit de grond. Maar Engeland is Engeland niet als zij dit ook weer anders doen. Zij hebben een lijn van zes huizen ongeveer één houten paal staan. Langs die paal loopt een stroomdraad (wel bedekt) naar boven die zich bovenaan splits in zes draden die worden verspreidt naar de nok van elk huis. En vandaar uit gaat er een draad naar je meter kast. Of terwijl als je storm hebt en je paal in de straat omvalt heb je geen stroom meer. Lekker handig dus… 

Afgelopen donderdag was het weer zo ver. De dag waar naar ik altijd uit kijk. De volleybal training! Deze keer trainden we niet in de Academy of Bristol, maar in de wijk Clifton bij University of Bristol. Toen ik in Clifton uit de bus stapte wist ik totaal niet waar ik heen moest. Had wel een klein kaartje uitgeprint, maar de bushalte stond niet op dat kaartje. Dus had drie keer de winkelstraat langs gelopen en aan twee mensen gevraagd waar ik heen moest en kon het nog niet vinden. Uit wanhoop had ik Sergio (Italiaanse teamgenoot) maar gebeld en hij kwam toen net uit de bus gelopen en haalde mij op. Toen we daar aankwamen en de training begon merkte ik al wel dat het een lekkere training werd. Ook waren er weer nieuwe mensen. Zo hebben we nu in totaal (van wat ik weet): 4 Polen, 6 Engelsen, 1 Fransman, 1 Italiaan en 2 Nederlanders (met mij er bij). Groot team dus, 14 man, maar de helft speelt competitie. Aangezien er een aantal, net als ik er maar voor 3 à 4 maanden. 

Met het partijtje stond ik in de basis. De vaste spelers van vorig jaar met mij erbij op diagonaal. Ik kreeg best veel set-ups en had volgens mij een score van bijna 100%! Alles wat ik smashte ging de grond in. En we hebben van die mooie nieuwe plastic Olympische Spelen Mikasa ballen, dus de sprongvloat service ging ook lekker. Waar ik veel complimenten over kreeg. Na al dat zelfvertrouwen deed ik mijn sprongservice…. And guess what?! Ging ook goed! Het was dus een super lekkere training. Kan al niet meer wachten tot overmorgen! En heb me ook al aangemeld om wedstrijden te spelen. Gaat hier wel wat anders dan in Nederland, omdat we in een grote regio zitten komen heb je soms dat drie teams op één locatie komen en dat je dan op één dag twee wedstrijden speelt. Dus het kan zijn dat je tien sets speelt op een dag. Lijkt me best zwaar! 

Ohja a.s. zaterdag avond een feest met heel de vereniging. Ze noemen dat een Social. Eens in de zoveel tijd gaan alle senioren teams met elkaar stappen. Deze keer hebben we een Bad Taste Boat Trip. Oftewel, kom in je foutste kleren op de boot om met z’n alle wat te gaan drinken. Nou zijn mijn foutste kleren thuis in Nederland. Dus val daarmee denk ik een beetje buiten de boot. 

Vrijdag kwam dan mijn laptop al binnen. So now I have it! Maar zoals de titel al zei. And now you don’t. Ik moest hem dus meteen weer afstaan, omdat ik hem aan PC World gaf zodat ze mijn bestanden van me oude naar me nieuwe laptop konden verplaatsen. En dat is nu geluk en heb ik deze blog overgetypt op… Ja wel… Mijn nieuwe laptop! 

Dat was mijn blog dan. En zoals ze bij de Loony Toons altijd zeggen: ‘That’s all folks!’