Finally a familiar Dutch face

En alweer een blog. De tiende geloof ik al weer. En zoveel is er niet gebeurd deze week, maar wat er is gebeurd is veel over te vertellen dus laat ik gelijk maar beginnen! 

Deze week was een docent van onze opleiding op stagebezoek. Maandagavond kwam Mirjam even bij ons thuis om te kijken hoe wij wonen en even bijpraten over hoe onze samenwerking gaat. Alles gaat goed hier af en toe wat ergernissen, maar dat praten we altijd goed uit met z’n tweeën. Heimwee kwam ook ter sprake. Gelukkig heb ik daar totaal geen last van. Het enige wat ik mis is vrienden om in het weekend wat mee te doen, verveel me hier te pletter elk weekend. Maar goed dat komt nog wel. 

Dinsdag ging Mirjam naar onze stageschool. Ze ging eerst kijken naar een les van mij en die bespreken. Alleen maar lovende woorden van Mirjam, hartstikke mooi natuurlijk! En daarna ging ze een les bekijken van Marije en ’s middags bespreken met onze stagebegeleiders. Carly was ook alleen maar positief over mij en dat geeft natuurlijk wel een fijn gevoel voor zo’n dag! Mirjam positief, Carly positief, Lesley (headteacher) positief. En als de kers op de slagroomtaart kreeg ik ’s avonds ook nog een sms-je van Mirjam, ik citeer: ‘Tyson, ik wilde je nog even laten weten dat ik ZO trots ben op jou, je doet het heel goed! Geniet en keep on growing at Broomhill, groetjes Mirjam.’ Nou als dat geen mooie afsluiter is van de dag weet ik het ook niet meer. Misschien ook even leuk om uit te leggen van dat Keep on growing at Broomhill. De kinderen op mijn stageschool (Broomhill) hebben op hun uniformpjes staan I grow at Broomhill Infantschool. 

Nu Mirjam de volgende dag weer weg was kon het normale leven weer beginnen in Bristol, althans dat dacht ik. Vorige week hadden we een brandoefening en deze woensdag hadden we een lockdown. Nou denk je wat is een lockdown, nou dat zal ik jullie eens uitleggen. Bij een lockdown moet iedereen naar binnen. Eigenlijk een brandalarm binnenstebuiten. Mocht er buiten een giftige stof vrij zijn gekomen of iets dergelijks dan moet iedereen naar binnen en moeten alle ramen en deuren gesloten zijn. Dit was een oefening en een goede ook, want wij waren buiten een rekenles aan het doen. Dus woensdag was weer een dag om niet te vergeten.

Nou denk je, nu zal het wel over zijn met de wekelijkse pret op de stage school van Tyson. Maar nee hoor, want donderdag gingen we met de school naar de bioscoop! We gingen wel naar een oude film, Chicken Little, maar ik had ‘m nog nooit gezien en moest er hard om lachen. We gingen daar heen met een coach, een touringcar bus. En ik had veel lol met de kinderen. Zij waren ‘the wheels of the bus go round and round’ aan het zingen dus ik ging de Nederlandse versie zingen ‘de wielen van de bus gaan rond en rond’. De kinderen wisten niet wat ze hoorden en Michelle begon al meteen met een karaoke avond met Carly, mij en haarzelf. Toen we daar aankwamen moesten we een tijdje wachten, want de bios ging pas om 10:00u open en wij waren er al om 9:40. Dus vond Michelle het leuk om een hele avond te organiseren met bowling en karaoke. Nou vond ik het bowlen wel een leuk idee, maar dat karaoke mogen ze van mij met z’n tweeën doen! De film was een groot succes bij bijna alle kinderen. Eén meisje vond het best eng met de aliens, dus ging ik maar naast haar zitten in het gangpad. 

Dan was er nog wat gebeurd. Zoals jullie waarschijnlijk wel weten wassen de overburen onze was, maar helaas word het voor Louise te veel werk, aangezien ze zelf ook voor 4 moet wassen. Dus moeten we in het vervolg maar naar de laundrette gaan. Niet erg, want dat heeft ons weer 7 weken gratis schone was opgeleverd. Maar ja wel jammer voor de overige weken die nog komen. 

Nou dat was het dan alweer. Volgende week nog meer bekende Nederlandse gezichten hier, want dan komen Pa & Ma langs! Dus de volgende blog zal wel even op zich laten wachten. Cheers!