2 weeks 2 go

Tjonge jonge, time flies when you’re having fun! Nog maar twee weken en dan zit mijn Bristol avontuur er weer op. En in de laatste week doen we niks! We hebben namelijk een school musical. Een kleine maar hoor, van nog geen halfuur volgens mij. Gaat over het verhaal van jezus natuurlijk, maar hier komen aliens in voor. Paar kinderen komen aliens tegen en ze nemen hen mee naar school en op school wordt het verhaal uitgelegd. Wel grappig gevonden. En alles word ook nog gefilmd! Er is sinds twee weken geleden of zo een camera crew op school. Ze filmen echt overal. Paar ouders die stonden te wachten op hun kinderen wisten even niet meer wat ze moesten doen toen ze vanuit hun ooghoeken een microfoon boven hun hoofd zagen en een camera vanachter de boom kwam. En die arme invaljuf bij mij in de klas moest ook nog een microfoontje op. Net als Michelle trouwens. Afgelopen week gingen we de kerstboom opzetten. En inderdaad dat is best vroeg ja! In Nederland is iedereen druk bezig met de Sint terwijl ze hier op 1 december al de kerstboom hebben staan. Maar goed Michelle ging met een paar kinderen de kerstboom optuigen en dat werd dus gefilmd. Alles ging goed, totdat de camera’s weg waren gelukkig. Na het filmen en dat de camera’s weg waren ging Michelle de boom een beetje verschuiven, maar ja je raad het al, die viel dus om! Gelukkig geen grote schade, twee ballen, een poppetje en de piek er van af meer niet. En tussen al dat kerst gedoe had ik mijn Koninginnedag feest. Was wel leuk, maar doordat we ’s middags moesten oefenen voor de musical was het wat ingekort en wat rommeliger helaas. Een aantal kinderen waren naar school gekomen in oranje. Ik en Michelle natuurlijk ook. Ik had alleen een oranje shirt aan, maar Michelle ging helemaal los. Ze had van alles in oranje, kan het niet eens meer herinneren. Maar dat was wel grappig. En tot mijn verbazing was Carly er ook! Met haar brace om haar been. Ze had de dag ervoor te horen gekregen dat ze nog wel zeker drie weken niet kan werken. Dus dat is pas na de kerstvakantie dat ze terug is en dan ben ik al weg! Maar we hadden het wel leuk met de kinderen. Spijkerpoepen, Koekhappen en Ezeltje-Prikje. En spijkerpoepen had ik Poo a nail genoemd. De kinderen vonden dat wel een grappige naam en Michelle vond het eigenlijk niet kunnen totdat ik zei dat ik het ook Nail shitting had kunnen noemen. 

Ik kreeg ook nog een verrassing op stage! Donderdagochtend liep ik de school binnen en zoals elke morgen begroeten we Karen (de receptioniste) even. Zij gaf Marije en mij een cadeautje en zei dat we het niet voor 5 december mochten open maken. Dus ik heb mijn cadeau net even opgemaakt en er zat in… prrrrrrr (tromgeroffel, haha) een sjaal en een koker van rolo. Nou heb ik net 2 weken geleden al een sjaal gekocht en ik weet niet of ik rolo wel zo lekker vind. Maar het is natuurlijk wel super lief van d’r dat ze wat geeft aan ons voor Sinterklaas! Heb gisteravond ook een chocolade letter in de schoen van Marije en mij gedaan en dat kon Marije wel waarderen. Dus toch nog een beetje Sinterklaas hier tussen al dat kerst geweld. 

Donderdagavond ga ik maar niet over beginnen. Volleybal training. In 2 woorden: ‘Slecht’ en ‘IJskoud’. Het was zoooo koud in de zaal dat iedereen gewoon bevroren zweet had. Echt het voelde zo raar aan. En iedereen speelde belabberd. Dus het was wéér een shit training. Ik kan nooit lekker trainen, maar wedstrijden gaan wel goed gelukkig. 

Vrijdagavond was ook een kleine ramp. Ik had Chris gesmst of we nog uit gingen. Hij reageerde rap en zei dat Tom een wine party gaf. En dat begon om 19:30u. En het was al 19:00u en ik moest nog een flesje wijn halen en uitzoeken waar het was. Uiteindelijk ging om 19:30u de deur uit en pakte ik de bus. Onderweg nog even een flesje wijn gehaald, wat ook niet vlekkeloos ging, want de ene Sainsburry’s accepteerde geen internationale ID kaart terwijl de andere Sainsburry’s het wel deed. Nadat ik een flesje wijn gescoord had ging ik naar het huis van Tom. Daar aangekomen om 20:30u en aan de deur bellen. Niks. Dan maar kloppen. Niks. Wel heb je ooit… dus ik Tom maar bellen. Heeft hij geen bereik. Ik Chris bellen. Zou er over 10 minuten zijn. Kwartier later nog niemand aan de deur. Werd ik weer gebeld. ‘Ja Tyson met Chris waar ben je nou? Ik ben al lang binnen.’ Tyson: ‘Ik sta bij Hillside 5 daar is het toch?’ Chris: ‘Ja maar sta je in Clifton of in Cotham?’ Bleek dus dat ik Cotham stond terwijl het Clifton moest zijn! Stond ik een ruim een halfuur bij het verkeerde huis te kloppen en te vloeken. En dat nog terwijl het keihard aan het regenen was. Ik vroeg aan Chris hoelang het lopen was van mijn Hillside naar Tom’s Hillside. Was een halfuur lopen! Ik kon maar beter een taxi pakken. Ik een taxi gepakt en die wist ook niet precies waar het was. Heeft ie mij ergens afgezet wat gelukkig twee minuten lopen was van Tom's huis. Ik kwam daar dus aan als een verzopen kat. Echt niet te geloven. Ik was dus vertrokken om 19:30u en kwam pas aan om 22:00u. Gewoon 2,5 uur over gedaan! En ik was nog wel zo trots dat ik het in één keer gevonden had. Nou niet dus. Stomme Britten. Wie maakt dan ook twee dezelfde straatnamen in een stad. Alleen maar raar doen die Britten, links rijden, ander geld, zelfde producten toch andere namen gebruiken en om het nog gemakkelijker te maken voor de buitenlanders ook nog twee dezelfde straatnamen gebruiken in een stad. Maar het was daar wel gezellig en was daar gebleven tot 2:30u zodat ik de nachtbus van 3:00u kon pakken. We zijn daarna niet uit geweest, wat wel de bedoeling was maar dat kwam er niet van. 

En vandaag hebben mijn ouders Bandu opgehaald, het nieuwe hondje! Heb d’r net gezien op Skype, ze is zoooo lief! Nog twee weken en dat zit het erop. Nog één echte stage week en dan een week van afscheid. Ben benieuwd.