Een weerzien van bekenden

Een heuse cliffhanger in mijn laatste blog. De oplettende volger had kunnen zien waar ik was via mijn kaart en via Instagram kon je zien wat ik daar deed. Het was in ieder geval een erg leuke en onverwachte extra van deze 3-weekse reis. Het eilandhoppen ging namelijk de Maleisische grenzen over.

Mijn goede vriend Wim, waarmee ik naar China was, maakt een rondreis door Azië en zat in Thailand. Het Thaise eiland Koh Lipe stond nog op zijn lijstje en laat dat nou slechts anderhalf uur met de boot van Langkawi zijn. Deze kans lieten wij natuurlijk niet schieten en zochten elkaar op. Want hoe bijzonder is het om een van je beste vrienden te zien aan de andere kant van de wereld terwijl wij beiden buiten de Nederlandse grenzen werken. Wim en zijn vriendin Camille moesten zich daarvoor wel in wat bochten wringen, maar zij waren ook op tijd op het Thaise eiland. Ik had geleerd van de vorige boottocht en wilde niet weer als een ijsklontje aankomen, dus zocht ik een plekje uit de ijzige orkaanwind. Zo'n 200m van de Thaise kust stonden we stil en moesten we overstappen naar een longtail-boot waarmee we de "haven" van Koh Lipe in kwamen. Wat niet meer was dan het strand waar Wim en Camille al op mij zaten te wachten. Het is hier precies wat ik me had voorgesteld van een paradijs. Azuurblauw helder water met schitterende vissen en levend koraal, longtail-bootjes die voor de kust dobberen, zandstranden met mooie vrouwen, rust en schoonheid in het dorp vol met kleine houten winkeltjes en eettentjes. Alles hier ademt een relaxte sfeer. 's Avonds was het paradijs iets minder toen er een tropische regenbui viel met enorm veel onweer. Halve dorp onderwater en wij zeiknat tot op het bot terug in het hostel. Maar dat mocht de pret niet druk. Het was erg gezellig en leuk om Wim weer eens te zien ook al was het maar één dag. Onze laatste drie ontmoeting waren in Shanghai, Zwolle en nu Koh Lipe. Waar zal het de volgende keer zijn?

De dag na mijn bezoek aan Wim kon ik het vliegtuig in naar Kuala Lumpur. Appie kwam net aangereden toen wij naar buiten liepen en was net zo blij als wij met het weerzien. De laatste vier vakantiedagen vlogen voorbij. Een avond naar de vuurvliegjes, een middag naar de Batu Caves en nog meer familie ontmoet.

De kelip kelip, zoals vuurvliegje in het Bahasa heet, is een waar wonder. We zaten in een bootje op het water bij het Kuala Selangor Firefly Park, waar één van de grootste vuurvlieg kolonie ter wereld leeft. Ik had mij voorgesteld dat ze over de rivier in duizenden vlogen, maar ze zaten vooral aan langs in honderdtallen. Schitterend om te zien, alsof de sterren in handbereik zijn. Voor we hier waren bezochten we nog een prachtige Hindi tempel en de meest schattige wilde apen, de zilverblad apen. We mochten ze hun eigen eten geven en ze pakte dat heel rustig en vriendelijk van je aan. Sprongen op mijn rug wat resulteerde in leuke plaatjes.

De dag erna was de excursie naar de Batu Caves stukken minder relaxt. Hier moesten we 272 traptreden op voor we bij de 400 miljoen jaar oude grot kwamen die ze begin vorige eeuw ontdekten. Ze besloten er een Hindi tempel van te maken met een standbeeld van 42m hoog onderaan de trap. Bovenaan nog een bizar moment meegemaakt. Uit het niets krijg ik een stoot op m'n arm, bleek dat van een collega van Mallorca te zijn waar ik de training mee gevolgd had. Hoe klein is de wereld wel niet dat we elkaar tegenkwamen op puur toeval. Eenmaal bijgepraat vertrokken we beide weer in eigen richting en bezochten wik nog een leuke en leerzame tin fabriek waar ze iets te dure spullen verkochten. Erg jammer, anders had ik zeker wat moois gekocht.

Gelukkig had ik tussen alle plannen door ook nog vrije tijd om de Petronas Twin Towers te bekijken. Niet dat we die nog niet gezien hadden vanaf onze kamer. De 452m omhoog was het niet waard werd mij meerdere malen verteld, daarom ging ik 's avonds maar naar een skybar waar je een prachtig uitzicht had op de twee torens. En daar was niks van gelogen. Nog geprobeerd wat souvenirs te shoppen, maar wat ik wilde kon ik nergens krijgen. Een hele ochtend van mall naar mall gesjouwd, maar nergens een voetbalshirt van Maleisië te vinden. Misschien vind ik het morgen op de laatste dag nog als ik een laatste blik op Maleisië werp voor we weer huiswaarts gaan laat op de avond.